De gewone pad (Bufo bufo)

Beschrijving
De gewone pad is als volwassen dier meestal tussen de 6 en 13 cm lang, met uitschieters tot 15 centimeter. Het mannetje is vaak bijna de helft kleiner dan het vrouwtje. De kleur is bruinig tot grijzig, ook wel eens wat groenig, met een droge, wrattige huid. Er zijn in totaal 4 ondersoorten die allemaal een iets ander verspreidingsgebied hebben en een afwijkende kleur en soms zelfs een tekening hebben. Zoals bijna alle padden kruipt de gewone pad meer dan dat hij echt springt. De pupil is spleetvormig, en loopt horizontaal. Achter ieder oog zit een opvallend dikke gifklier, maar het gif van deze soort is hooguit licht irriterend voor de huid. Het hanteren van de gewone pad is voor mensen niet gevaarlijk maar het is raadzaam naderhand de handen te wassen.
Verspreiding
Het is vanwege het enorme verspreidingsgebied de bekendste soort pad in Europa, en komt ook in heel Europa voor met uitzondering van Ierland en enkele Mediterrane eilanden. Ook leeft deze soort in Noord-Afrika; in Marokko, Algerije en Tunesië. In veel gebieden waar de gewone pad voorkomt is het tevens de meest algemene soort amfibie, onder andere in Nederland en België. Vanwege de grotendeels verborgen levenswijze komt men ze echter niet vaak tegen; de pad houdt zich overdag vooral schuil onder stenen om pas in de schemering actief te worden.

Voedsel
Padden leven van insecten, spinnen, slakken en regenwormen, die gedurende de schemering en de nacht worden bejaagd; overdag schuilt de pad onder objecten als stenen en houtstronken en in struiken. Het voedsel hangt ook af van de grootte; heel grote exemplaren boven de 12 centimeter eten alles wat in de bek past. Zelfs muizen en uit het nest gevallen vogels zijn dan niet veilig! Exemplaren van een dergelijke grootte komen vaker voor in meer warmere streken.

Voortplanting
Voor de voortplanting zijn padden nog wel van water afhankelijk en in het voortplantingsseizoen (maart-april) gaan ze op zoek naar water (paddentrek) en leggen daarbij soms grote afstanden af waarbij op de wegen die door de trekroute worden gekruist veel verkeerslachtoffers vallen. Op sommige drukke routes helpen vrijwilligers de padden over de gevaarlijkste autowegen door schermen te plaatsen met ingegraven emmers waar de padden invallen. Daarna worden ze aan de andere kant van de weg weer uitgezet. De eieren worden in lange doorzichtige snoeren in het water gelegd en aan ondergedoken waterplanten vastgemaakt. Uit de eieren komen donderkopjes die het water verlaten als ze eenmaal pootjes hebben, net als kikkers. Padden worden in de natuur gemiddeld een jaar of 6 oud. Ze zijn pas na 3 à 4 jaar geslachtsrijp. De maximaal te bereiken leeftijd wordt verschillend opgegeven: zelfs 40 jaar wordt hier en daar vermeld!