Pauwoogpijlstaart – Smerinthus ocellatus

Herkenbaarheid
Gebogen vleugelvorm
Voorvleugels hebbende vorm van een haak
Pauwenogen op de achtervleugels

Kenmerken
De gebogen voorvleugels, met de golflijnen en bruine kleurschakeringen, lopen in een duidelijke naar de rug toe gekromde punt uit.
Tussen de punten van de beide voorvleugels steekt de punt van het achterlijf duidelijk uit, terwijl de achtervleugels helemaal bedekt blijven.
Pas bij verstoring komen de achtervleugels vrij door het plotseling naar voren trekken van de voorvleugels.
Als in een flits verschijnen dan de grote ogen, waar het achterlijf als een soort neus tussen ligt.
Een fluweelachtige donkere rand bevindt zich op het borstdeel achter de kop.
Als de vlinder de voorvleugels wijdopen spreidt verschijnt ook het rode veld boven de ogen.
De pauwoogpijlstaart behoort tot de grootste pijlstaarten (vleugel 4 tot 4,5 cm lang).


Voorkomen
Het voorkomen van de pauwoogpijlstaart is in tuinen, parken en weiden; hij is talrijk.

Levenswijze
De Pauwoogpijlstaart drinken geen nectar want ze hebben maar een korte tong.
Daarom treft men de Pauwoogpijlstaart meestal ergens hangend in rusthouding aan, soms ook in de paarhouding, waarbij ze een bijna gesloten cirkel vormen die in het midden loodrecht in tweeën gedeeld wordt door de met elkaar verbonden achterlichamen.
Bij verstoring worden de ogen schoksgewijs getoond.
Een generatie.


Vliegtijd
De Pauwoogpijlstaart treft men aan in de maanden mei tot augustus.