Hoofdluis (Pediculus capitis)

Herkenbaarheid
Zowel de hoofdluis als de zeldzamere kleerluis hebben een langwerpig ovaal achterlijf en kenmerkende hechtklauwen aan de poten.
Uiterlijk
Dit insect, dat 2,5 - 3 mm lang is, heeft geen vleugels en is lichtgrijs van kleur, na het zuigen van bloed is hij echter roodbruin.
De poten hebben zich in de loop van de evolutie ontwikkeld tot uiterst effectieve grijporganen.
Verspeidingsgebied
Een tijdlang is de hoofdluis, die alleen op mensen voorkomt, tamelijk zeldzaam geweest, maar sinds enkele decennia is hij weer in opmars.
Levenswijze
Hoofdluizen zijn parasitaire insecten die zich voornamelijk ophouden tussen het hoofdhaar, soms zitten ze ook in de baard.
Ze leven uitsluitend van bloed, dat ze met behulp van hun steeksnuit opzuigen.
Het wijfje legt na de bevruchting maximaal 300 eitjes, de zogenaamde neten, waarbij ze er telkens één aan een haar vasthecht.


De eitjes van de hoofdluis, de zogenaamde neten,
zitten stevig vast aan de haren


Ontwikkeling
Na 4 - 14 dagen komen de larven uit, die net als de volwassenen luizen bloed zuigen.
De hoofdluis vervelt drie keer voordat ze volwassen zijn.
Bijzonderheden
Een steek van deze luis veroorzaakt jeukende bultjes.
De kleefstof waarmee de neten aan het haar bevestigd zijn, is bestand tegen water en transpiratievocht.
Bij de bestrijding van deze gevreesde insecten moet speciale shampoo worden gebruikt.
Daarbij kun je ook een luizenkam halen bij de plaatselijke apotheker, waarmee je de luizen uit het haar kamt.
Tegenwoordig zijn er al vele produkten te verkrijgen tegen hoofdluizen in de handel.
Vergelijkbare soort
De kleerluis (pediculus humanucus) die 3 - 4 mm lang is, hecht zich vooral vast aan kleding en lichaamshaar van mensen.
De eitjes worden bij voorkeur op kledingstukken gelegd.